تمایز سلول های بنیادی مشتق از کوریون جفت انسان به سلول های استئوبلاست

چکیده مقدمه: سلول های بنیادی مزانشیمی(mscs) با منشأ مختلف، در شرایط کشت های خاص توانایی تمایز به رده های متفاوت سلولی را دارند. اخیراً به نظر می رسد جفت انسان منبع خوبی برای مطالعه در این مورد باشد. سلول های بنیادی مشتق از پرزهای کوریونی جفت انسان، سلول هایی با قدرت تکثیر بالا و چندتوانی هستند که قادرند به سلول های دیگر تمایز یابند. هدف: تمایز سلول های بنیادی مشتق از کوریون جفت انسان به سلول های استئوبلاست. مواد و روش ها: سلول های بنیادی از پرزهای کوریونی جفت ترم انسان جدا، سپس با محلول کلاژناز تیپ 1 هضم شدند. سلول ها را جمع آوری کرده، در محیط dmem/f12کشت دادیم. تمایز استئوژنی با کشت این سلول ها در محیط حاوی dmem/f12 با fbs 10% همراه با 1/. میکرومولار دگزامتازون و 50 میکرومولار اسید آسکوربیک 3 فسفات القا شد. برای ارزیابی ماتریکس معدنی شده رنگ آمیزی von kossa بکار رفت. نتایج: سلول های بنیادی مشتق از پرزهای کوریونی جفت هنگام کشت جمعیتی از سلول هایی با مورفولوژی شبه فیبروبلاست بودند. این سلول ها در محیط کشت استئوژنی حاوی دگزامتازون و فسفات آسکوربات پس از 7 روز تغییر مورفولوژی نشان دادند و بتدریج از حالت کشیده و فیبروبلاستی به گرد و مکعبی درآمدند. سلول های کشت داده شده در حضور عوامل استئوژن که با von kossaرنگ آمیزی شده بودند برای ساختارهای ندولی معدنی شده مثبت بودند. ترشح ماتریکس خارج سلولی کلسیفیه، به شکل ندول های تیره دیده می شد ولی در گروه کنترل که حاوی سلول های بنیادی مشتق از کوریون در محیط کشت بدون عوامل استئوژن(دگزامتازون و آسکوربات فسفات) بود، دیده نمی شد. نتیجه گیری: سلول های بنیادی مشتق از کوریون جفت می توانند تمایز استوژنی پیدا کنند. بنابراین نتایج این مطالعه in vitro پیشنهاد می کند که سلول های بنیادی مشتق از کوریون جفت می توانند منابع آلوژنی برای مهندسی بافت در بیماری های استخوان باشند.